Socratisch Café Amsterdam
Een filosofisch zelfonderzoek door op socratische wijze
met andere mensen in dialoog te treden.
- Vrijdag 28 maart
Buurthuis Lydia, Roelof Hartplein 2B. Inloop 14.45, gesprekken 15.00-18.00. Welkom!
We houden socratisch café op de laatste vrijdag van elke maand, behalve in juli, augustus en december. De data vind je op de pagina Praktisch. Je kunt je ook opgeven voor onze Nieuwsbrief. Je krijgt dan voor iedere bijeenkomst een aankondiging met een inleiding op het thema in je mailbox.
Variaties
19 april 2025 van 12.15 tot 17.00 uur in Buurthuis Lydia: Socratische Variaties.
Praktisch
Data, locatie, gespreksleiders. Moet je je opgeven?
Spelregels
Wat kun je verwachten van een socratisch gesprek? En wat wordt er van jou verwacht?
Catering
Socratische gesprekken bij u thuis, op het werk of in de buurt.
- Compassie
Voor de bijeenkomst op 28 maart
Compassie of mededogen. Vroeger had dit thema voor mij een nogal religieuze bijsmaak. En aangezien ik niet religieus was, had ik dus ook niet veel met dit thema.
Maar de laatste 7 jaar is dat veranderd. Misschien omdat ik ouder ben geworden. Of omdat ik persoonlijk gegroeid ben. Misschien omdat mijn blik is verruimd; ik meer buiten mijn “bubbel” ben getreden. Maar het begrip, het thema, trekt me meer aan. Ik merk het in de uitoefening van mijn werk als manager in een verpleeghuis. Ik voel meer compassie; met mijn cliënten, maar ook met ‘mijn’ medewerkers. En ik wens het ‘de’ wereld toe, dat we meer compassie naar elkaar laten zien.Maar wat is compassie eigenlijk? Is er een relatie met religie, met spiritualiteit?
Het boeddhisme heeft het in ieder geval veel over compassie; er zijn belangrijke meditaties die speciaal op compassie gericht zijn.Moet compassie een leidraad zijn in je leven en zo ja, waarom?
Is compassie daadwerkelijk nastrevenswaardig? Of leidt compassie tot zelfopoffering en daarmee tot zelfvernietiging? En als het nastrevenswaardig is, is dat dan voor jezelf of voor de ander?
En hoe maken we die compassie dan zichtbaar?Heeft compassie daadwerkelijk met persoonlijke groei te maken? En als dat het geval is, is de compassie dan een gevolg van persoonlijke groei of ontstaat de persoonlijke groei juist doordat we compassie beoefenen?
Kan je ook compassie hebben met jezelf?Zijn we allemaal behept met een vermogen tot compassie? Is het aan te leren of komt het van binnenuit?
Kan je alleen compassie voelen met een individu dat je daadwerkelijk kent? Of kan je je compassie ook tonen aan grote groepen?
Komt compassie voort uit medelijden? En heeft compassie (alleen) met lijden te maken?Wat is het verschil eigenlijk met empathie?
In mijn voorbereiding op dit thema lees ik op internet veel vergelijkingen tussen beide begrippen. Zo wordt empathie omschreven als het vermogen om gevoelens van anderen te herkennen en mee te voelen, terwijl compassie zich op de actie richt om deze gevoelens daadwerkelijk te veranderen.
Zit er inderdaad een actiecomponent aan compassie betrachten? Ligt er een wens tot verandering aan ten grondslag? Een wens om te helpen? Zoveel vragen en er zijn er nog heel veel meer.