Naam auteur: Roelof Langman

Voor de bijeenkomst op 28 maart Compassie of mededogen. Vroeger had dit thema voor mij een nogal religieuze bijsmaak. En aangezien ik niet religieus was, had ik dus ook niet veel met dit thema.Maar de laatste 7 jaar is dat veranderd. Misschien omdat ik ouder ben geworden. Of omdat ik persoonlijk gegroeid ben. Misschien omdat

Hoe houden we maat, hoe vinden we harmonie in het leven? Maat houden is de belangrijkste van de vier kardinale deugden. Hoe houden wij de goede maat in ons leven? En wat is dat, maat houden?

Buurthuis Lydia is een laagdrempelige ontmoetingsplek in de buurt, waar het Socratisch Café al jaren bij elkaar komt. We dragen het buurthuis een warm hart toe, en dragen graag een steentje bij aan zijn groei en bloei. Vandaar deze dialoog over Verbinding.

Welke levenservaringen heeft ieder van ons met loyaliteit opgedaan? Aan wat of aan wie zijn we loyaal of loyaal geweest? Wat was of is de waarde van die loyaliteit? Met welke schaduwkanten kregen we te maken?

Bij wie hoor je? Hoe ga je om met die verbondenheid als je belangrijke beslissingen neemt in je leven?

Bid, lach, werk en bewonder… En wat zijn de licht- en schaduwkanten van bewondering?

Zorgen maken, zorgen voor — de wereld, elkaar en onszelf. Wat kunnen we over zorg leren van onze ervaringen?

Met het maken van zorgen en het zorgen voor de wereld, onze naasten en onszelf hebben we allemaal ervaringen. We zijn erbij betrokken, we doen eraan mee, we hebben er zo onze gedachten, meningen en vragen over. Dit alledaagse en heel praktische thema is ook een wijsgerig thema.

Geef elkander hoop, dan gaat alles goed. Zo dicht Toon Hermans. Maar is hoop alleen een positieve kracht? Wat zijn de schaduwkanten van hoop? En kunnen we hopen zonder onszelf voor de gek te houden?

In deze tijd van corona duikt regelmatig de term “solidariteit” op. Is dat terecht?

Is verdragen een kunst, die je moet leren? En kan dat ook? Wat zeggen de Stoïcijnen erover? En wijzelf?

Het leven is vol grote en kleine vormen van afscheid. Is afscheid iets anders dan gewoon gedag zeggen?

Moet dat? Maar wat is jouw kracht? En wat moet je doen om erin te gaan staan?

Bijzonder in muziek, gewoon in ons leven van alledag? En zou de wereld daar beter van worden?

“Natuurlijk doe ik dat!” Hoezo natuurlijk? Zoals de bloemetjes en de bijtjes en de beweging van de sterren?

Roest rust? Of is het juist een harmonieuze, aan maat gebonden beweging?

Wanneer doen we het maar half? En wat maakt het tot een deugd?

De minister-president roept ertoe op. Maar hoe doe je dat? En moeten we ernaar streven?

Hoe je denkt, en of je denkt, maakt uit voor de kwaliteit van je leven. Maar wat is denken? Wat doen we als we denken?

Wat is dat mechanisme dat ons steeds opjut? Kunnen we belangrijke zaken ook zonder tijdsdruk als urgent ervaren?